انجمن شطرنج ایران Iranian Chess Forum

ارسال: #2

نکات بازی 2 :

نکته ی اول :
حرکت های پیاده ای به تنهایی ، ممکن است به یک عقب افتادگی گسترشی منجر شود که آسیب پذیری پیاده های پیشرفته را بیشتر کند.
پیشروی پیاده ها در جناح شاه مخاطره آمیزتر از پیشروی آن ها در قسمت های دیگر صفحه است ، چون پیاده های جناح شاه به طور کلی وظیفه ی محافظت از پرارزش ترین مهره ی شطرنج ، یعنی شاه را برعهده دارند. با این وجود این حرف به آن معنی نیست که ما می توانیم هر طور دلمان خواست پیاده های جناح وزیر و مرکز را حرکت دهیم و ساختمان آن ها را ناقص کنیم.


نکته ی دوم :
وقتی که دشمن برای متوقف کردن پیاده ی روند از همان مقدار امکاناتی که حریف او جهت تقویت و حمایت پیاده در اختیار دارد بهره مند است ، نتیجه ی مبارزه و جدال دو طرف بر سر پیاده رونده اغلب موجب محدود شدن قدرت عمل سوارهای مدافع می گردد. چه آن ها بایستی راه پیاده رونده را سد کنند و همین امر به سوارهای طرف مقابل فرصت کافی می دهد تا دست به اقداماتی تازه بزنند - گشودن یک جبهه ی جدید ! و این یک برتری قاطعی است !


نکته ی سوم :
برای به دست آوردن فضای بیشتر نباید چند زمان را از دست داد و این باعث می شود که این فضا بی ارزش گردد.


نکته ی چهارم :
بردن بازی بر اساس یک برتری کاری است نسبتاً مشکل ، ولی داشتن دو برتری مشکلات کار را تقریباً نصف می کند.


نکته ی پنجم:
بازیکنی که صاحب یک پیاده ی پیش تاخته است ، نقشی تدافعی دارد و باید اول تا سرحد امکان از آن حمایت کرده و نیروهای خود را در اطراف آن متمرکز کند و آن گاه بعد از محکم کاری های بسیار طولانی ، به فکر پیش بردن آن بیفتد.


نکته ی ششم :
وقتی که پیاده های هر دو طرف فقط در جناح شاه قرار گرفته اند ، این مسئله اسب پاکوتاه را از فیل پابلند نسبتاً قوی تر می سازد.


نکته ی هفتم :
در مبارزه سوارهای سنگین ، خوب است که همیشه سوراخی برای فرار شاه ایجاد شود.


نکته ی هشتم :
بهترین راه برای مقابله با یک پیاده ی رونده ، مسدود کردن آن توسط یک سوار است. این کار به خصوص در موقعی مؤثر است که پیاده رونده منفرد باشد زیرا در این حالت مشکل است که سوار سدکننده را کنار بزنیم.


نکته ی نهم :
آچمزی ابدی : وقتی که خود شاه مسئول حمایت از مهره ی آچمزشده اش باشد و با حرکت دادن شاه ، مهره از دست می دهد.